Ένα από τα όχι ιδιαίτερα γνωστά συμβάντα του κυπριακού ζητήματος είναι η βρετανική πρόταση παραχώρησης του νησιού στην Ελλάδα το 1915. Με αυτό το ζήτημα ασχολούμαστε στο παρόν άρθρο θεωρώντας πως έχει μια ιδιαίτερη σημασία, όχι τόσο γιατί δεν είναι ευρύτερα γνωστό αλλά διότι αποτελεί μια εξέλιξη όπου, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, θα μπορούσε να συνέβαλε σε μια διαφορετική τροπή του κυπριακού ζητήματος.
The recent emergence of the COVID pandemic which continues globally, apart from its given medical-biological consequences, presents significant aspects, with which this article will deal with.
Αν θελήσει κανείς να επικεντρωθεί στις πιο σημαντικές εξελίξεις στη διεθνή σκηνή των τελευταίων εβδομάδων θα μπορούσε να αναφέρει την πραγματοποίηση του Βrexit, τα πρόσφατα γεγονότα στη Συρία με την προσπάθεια των δυνάμεων του Άσαντ να καταλάβουν την Ιντλτίμπ και την παλινδρόμηση στη Λιβύη μεταξύ της έντασης των πολεμικών αντιπαραθέσεων και των προσπαθειών διεθνούς μεσολάβησης. Η κοινή συνισταμένη των τριών αυτών γεγονότων, πέραν το ότι επηρεάζουν πολύ περισσότερους διεθνείς παράγοντες από αυτούς που με μια πρώτη ανάγνωση φαίνεται να αφορούν, είναι πως αναδεικνύεται ο κυριαρχικός ρόλος του Έθνους- Κράτους.
(γράφτηκε στις 23 Ιουνίου του 2013)
Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 εισήλθε στο λεξιλόγιο των ελλήνων πολιτικών ταγών η έννοια της «αξιολόγησης» των Πανεπιστημίων. Σύμφωνα με τη συλλογιστική που αναπτύχθηκε, και αναπαράχθηκε κατά κόρον από τα ΜΜΕ, τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι πολύ χαμηλού επιπέδου και η μόνη λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι η «αξιολόγησή» τους έτσι ώστε να βελτιωθεί η ποιότητά τους.
Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 εισήλθε στο λεξιλόγιο των ελλήνων πολιτικών ταγών η έννοια της «αξιολόγησης» των Πανεπιστημίων. Σύμφωνα με τη συλλογιστική που αναπτύχθηκε, και αναπαράχθηκε κατά κόρον από τα ΜΜΕ, τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι πολύ χαμηλού επιπέδου και η μόνη λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι η «αξιολόγησή» τους έτσι ώστε να βελτιωθεί η ποιότητά τους.
Δημοσιεύτηκε στη νέα Σελίδα στις 11/3/2018
Ενα από τα σημαντικότερα ζητήματα που έχουν απασχολήσει τη δημόσια σφαίρα τα τελευταία χρόνια είναι το κατά πόσο η εφαρμογή των μνημονίων και οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης συνέβαλαν ή όχι στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Αυτό που θα δείξουμε σε αυτή τη σύντομη παρέμβαση είναι ότι αφενός αυξήθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες αλλά ότι αφετέρου υπήρξαν ανακατατάξεις και στο εσωτερικό των ευπορότερων στρωμάτων.
Ενα από τα σημαντικότερα ζητήματα που έχουν απασχολήσει τη δημόσια σφαίρα τα τελευταία χρόνια είναι το κατά πόσο η εφαρμογή των μνημονίων και οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης συνέβαλαν ή όχι στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Αυτό που θα δείξουμε σε αυτή τη σύντομη παρέμβαση είναι ότι αφενός αυξήθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες αλλά ότι αφετέρου υπήρξαν ανακατατάξεις και στο εσωτερικό των ευπορότερων στρωμάτων.
Δημοσιεύτηκε στις 6 Ιουνίου 2016 στο www.ektosgrammis.gr
Στη διάρκεια του 2015 είχαμε την πραγματοποίηση τριών πανεθνικού χαρακτήρα εκλογικών αναμετρήσεων που η κάθε μία έχει από μόνη της ιδιαίτερη σημασία για τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Έχοντας παρέλθει ένα μικρό χρονικό διάστημα που μας επιτρέπει να δούμε με απόσταση αυτές τις εξελίξεις θα επιχειρήσουμε με το συγκεκριμένο άρθρο όχι τόσο την εξαγωγή αμιγώς πολιτικών συμπερασμάτων αλλά την ανάδειξη των διαφορών στην κοινωνική γεωγραφία της ψήφου και μέσω αυτής την ερμηνεία ορισμένων πλευρών του εκλογικού αποτελέσματος.
Στη διάρκεια του 2015 είχαμε την πραγματοποίηση τριών πανεθνικού χαρακτήρα εκλογικών αναμετρήσεων που η κάθε μία έχει από μόνη της ιδιαίτερη σημασία για τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Έχοντας παρέλθει ένα μικρό χρονικό διάστημα που μας επιτρέπει να δούμε με απόσταση αυτές τις εξελίξεις θα επιχειρήσουμε με το συγκεκριμένο άρθρο όχι τόσο την εξαγωγή αμιγώς πολιτικών συμπερασμάτων αλλά την ανάδειξη των διαφορών στην κοινωνική γεωγραφία της ψήφου και μέσω αυτής την ερμηνεία ορισμένων πλευρών του εκλογικού αποτελέσματος.
Μια πρώτη ανάγνωση των εξελίξεων όπως εκτυλίχτηκαν στις συνομιλίες της Γενεύης για το Κυπριακό ζήτημα το πιο πιθανό είναι να οδηγήσει στο συμπέρασμα πως δε σημειώθηκαν αξιοπρόσεκτες αλλαγές. Από εκεί που τα ΜΜΕ αναφέρονταν σε πορεία ιστορικών αποφάσεων όπου ο έλληνας πρωθυπουργός Α. Τσίπρας, ο Τούρκος Πρόεδρος Τ. Ερνογαν και η βρετανή πρωθυπουργός Τ. Μέι θα έρχονταν να επικυρώσουν την οριστικοποίηση των αποφάσεων, στο τέλος η μόνη κατάληξη που υπήρξε ήταν να διοργανωθεί μια συνάντηση σε επίπεδο τεχνοκρατών με άδηλο περιεχόμενο και πολλές αμφιβολίες αν και πού μπορεί να καταλήξει.
Δύο παράμετροι που έχουν τη σημασία τους στη σημερινή συζήτηση για τη δυνατότητα (;) επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος αφορούν την αλλαγή της θέσης του ΚΚΕ που δεν αποδέχεται πια τη Δικοινοτική- Διζωνική Ομοσπονδία, ερχόμενο σε ανοικτή αντιπαράθεση με το ΑΚΕΛ, και την αρκετά ευμενή στάση του τελευταίου απέναντι στις κινήσεις και την πολιτική Αναστασιάδη. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο και τα δύο αυτά ζητήματα σχετίζονται με την ίδια την ιστορική πορεία του ΚΚΚ/ ΑΚΕΛ από το μεσοπόλεμο μέχρι σήμερα.
Το Κυπριακό ζήτημα είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα κι αυτό για δύο λόγους: Αφενός γιατί εμπλέκονται πολλοί παράγοντες (ε/κ κοινότητα, τ/κ κοινότητα, Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία, ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΟΗΕ). Αφετέρου γιατί το γεγονός πως δεν έχει, εδώ και δεκαετίες, καταληχθεί μια λύση που να βρίσκει σύμφωνους, καταρχάς, τους κατοίκους του νησιού αποδεικνύει από μόνο του τη δυσκολία του ζητήματος.
Οι πρόσφατες εξελίξεις που συμβαίνουν στη χώρα μας με την εφαρμογή του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου προγράματος αποτελούν το υπόδειγμα το οποίο θα τείνει να εφαρμοστεί, σε γενικές γραμμές, στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Είναι προφανές πως στον περιορισμένο χώρο του παρόντος άρθρου δε μπορούμε να αναπτύξουμε το θέμα διεξοδικά, είναι, ωστόσο, εφικτό το να σκιαγραφηθούν ορισμένες βασικές πλευρές του φαινομένου.