Ενδιαφέρουσες απόψεις

της Μαρίας Δεναξά

Την πρώτη ψηφιακή δικτατορία ετοιμάζεται να θέσει σε εφαρμογή η Κίνα από το 2020. Με τη βοήθεια της βιντεοεπιτήρησης και τους σαρωτές αναγνώρισης προσώπων, θα επιτηρεί λεπτό προς λεπτό, κάθε έναν από τα 1,5 δισεκατομμύρια πολίτες της. Το πρόγραμμα ονομάζεται «κοινωνική πίστωση» και εφαρμόζεται ήδη πιλοτικά σε 40 πόλεις της αχανούς χώρας. Επί της ουσίας είναι ένας μαζικός έλεγχος των πολιτών, σε πραγματικό χρόνο, με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης.

αναρτήθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 27/10/1927
Σημαντικό κείμενο της Πανεπιστημιακού Ευγενίας Παλιεράκη για την τρέχουσα κρίση στη Χιλή

«Το πρόβλημα δεν είναι τα τριάντα πέσος, είναι τα τριάντα τελευταία χρόνια» Μια κινητοποίηση που ξεκίνησε από μαθητές Λυκείου με αφορμή την επιβολή αύξησης 30 πέσος στην τιμή των εισιτηρίων του μετρό «ξέθαψε» το αληθινό πρόσωπο του προέδρου Πινιέρα, που αρχίζει να μοιάζει επικίνδυνα με εκείνο του Αουγκούστο Πινοσέτ... ● Η κυβέρνηση επέβαλε απαγόρευση κυκλοφορίας, οι πολίτες την αψήφησαν και έτσι ξεκίνησε ένα όργιο καταστολής, αυθαιρεσίας και αγριότητας από την αστυνομία, αλλά και τον στρατό που κλήθηκε -μάταια- να σβήσει την κοινωνική φλόγα...

αναρτήθηκε στο The Press Project στις 12/11/ 2019

του Ατίλιο Μπορόν
(μετάφραση Λαμπρινή Θωμά)
 

Μια καθαρή ματιά στον τρόπο που δουλεύουν σήμερα οι Αμερικάνοι και οι ελίτ στη Λατινική Αμερική (και όχι μόνον).

 

 του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Οι φοιτητές δεν χρειάζονται ούτε ΜΑΤ ούτε συλλήψεις, αλλά κάποιον που να ακούσει την οργή τους

του Περικλή Γκόγκα

Το κείμενο αυτό βασίζεται στο σχετικό κεφάλαιο του νέου μου βιβλίου «Σύγχρονοι Ελληνικοί Μύθοι» από τις εκδόσεις Κριτική. Το βιβλίο έχει διττό στόχο καθώς επιχειρεί να:

1. Να αποδομήσει και να καταρρίψει μερικούς από τους πιο δημοφιλείς μύθους της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.
   Να δώσει το έναυσμα στον αναγνώστη για να διατηρεί πάντα μία κριτική και επιφυλακτική στάση σε ό,τι δεν έχει επιβεβαιώσει ο ίδιος μέσα από τη δική του ενδελεχή έρευνα.
   
    

Των Κώστα Λαπαβίτσα και Στάθη Κουβελάκη

Το κυριότερο πολιτικό πρόβλημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας κρίσης του 2007-9 ήταν – και παραμένει – να συνδυάσει το αίτημα για βαθιά κοινωνική αλλαγή σε σοσιαλιστική κατεύθυνση με το αίτημα για εθνική και λαϊκή κυριαρχία.

των Κώστα Λαπαβίτσα και Γιώργου Διαγουρτά
Τη δεκαετία που πέρασε οι ελληνικές τράπεζες ήταν ο βασικός υποστηρικτής της πολιτικής των μνημονίων και της παραμονής στο ευρώ με κάθε κόστος. Ο λόγος ήταν απλός. Οποιαδήποτε άλλη οικονομική πολιτική για τη χώρα θα οδηγούσε σε ταχεία εθνικοποίηση των τραπεζών και επιβολή δραστικών κρατικών ελέγχων στη λειτουργία τους. Για να αποφύγουν αυτή την εξέλιξη οι τράπεζες χρησιμοποίησαν κάθε μέσο πολιτικής πίεσης και συστηματικά αξιοποίησαν το τεράστιο πλέγμα επαφών και επιρροής που έχουν στα ΜΜΕ και σε ολόκληρο το κοινωνικό σώμα. Αναμφίβολα υπήρξαν και άλλοι υποστηρικτές της μνημονιακής πολιτικής, αλλά οι τράπεζες ήταν ο κυριότερος.
 

Από τα τέλη του Παλαιοζωικού Αιώνα μέχρι σήμερα η περιοχή μεταξύ της Αφρικανικής Πλάκας και της Ευρασιατικής Πλάκας σημερινής γνώρισε δύο μεγάλες γεωλογικές περιόδους που είναι υπεύθυνες για τα αμύθητα αποθέματα σε υδρογονάνθρακες (ενεργειακό πλούτο) που έχει η ανθρωπότητα. Αυτές οι δύο περίοδοι είναι οι εξής:

Η πρώτη είναι η περίοδος της δημιουργίας του Ωκεανού της Τιθύος που κράτησε περίπου 245 εκατομμύρια χρόνια. Η δεύτερη είναι η περίοδος που αφορά την εξαφάνιση του Ωκεανού της Τιθύος και την δημιουργία του Περσικού Κόλπου και της Μεσογείου Θάλασσας

Το μεγαλύτερο μέχρι τώρα πλεονέκτημα του Ταγίπ Ερντογάν ήταν η διάχυτη αίσθηση ότι η επανεκλογή του ήταν προδιαγεγραμμένη, καθώς η αντιπολίτευση της Τουρκίας εμφανιζόταν ανίκανη να αναλάβει πρωτοβουλίες, να συνεργασθεί και να αναδείξει μία πειστική υποψηφιότητα απέναντι στον ισχυρό άνδρα της Άγκυρας.

Το πλεονέκτημα αυτό μοιάζει να περιορίζεται διαρκώς, καθώς τα τελευταία 24ωρα καταγράφονται πρωτόγνωρες κινήσεις στην πολιτική σκηνή.