12 Οκτώβρη: Η (ανολοκλήρωτη) Απελευθέρωση

12 Οκτώβρη: Η (ανολοκλήρωτη) Απελευθέρωση




«Ώρα έντεκα π.μ. – Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΦΤΕΡΟΥΓΙΖΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΑΣ – Οι Γερμανοί εκκενώνουν οριστικά την πρωτεύουσα – Ο γερμανός διοικητής και όλο το στρατηγείο του Λυκαβηττού ανεχώρησαν – Η Αθήνα κηρύχτηκε ανοχύρωτη».
Το Πρώτο και τα υπόλοιπα ψέματα για την επάνω πλατεία και τους Αγανακτισμένους

Το Πρώτο και τα υπόλοιπα ψέματα για την επάνω πλατεία και τους Αγανακτισμένους



Το έγραψε ο Πρωθυπουργός σε άρθρο του το περασμένο Σαββατοκύριακο. Το αναπαρήγαγαν οι εκπρόσωποι του κόμματος και διάφορα στελέχη, το αναμάσησαν εργολαβικά μέσα από τα χωνιά τους οι πληρωμένες πένες και το τάγμα της τηλεοπτικής και έντυπης ενημέρωσης, για να το επαναφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο μικρόψυχο μήνυμά του μετά την ανακοίνωση της καταδίκης. «Οι πλατείες του μίσους και τα θολά νερά των αντιμνημονίων» έφεραν τους ναζί της Χρυσής Αυγής. Μία ξεκάθαρα φτιαγμένη σε γραφεία επικοινωνία «γραμμή» που εάν το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είχε την οποιαδήποτε σχέση με την αλήθεια, θα σήμανε τον εξοστρακισμό του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά και της δράκας του. Φευ. Στην πραγματικότητα  βρισκόμαστε μπροστά σε μία συκοφαντική και δόλια παραχάραξη της ιστορίας. Και αυτό δεν μπορεί να περάσει έτσι.
 
Μια κρίσιμη απόφαση

Μια κρίσιμη απόφαση

Δημήτρης ΚουσουρήςH μόνη πραγματική, η μόνη κρίσιμη απόφαση για την υπόθεσή μας πάρθηκε από τον Παύλο Φύσσα, εκείνη τη νύχτα που στάθηκε να αντικρίσει κατάματα το τέρας στη λεωφόρο Τσαλδάρη στην Αμφιάλη, καθορίζοντας ανεπιστρεπτί το μέλλον, το δικό του, των φονιάδων του, όλων μας. Το ότι η συμμορία που τον δολοφόνησε ήταν βραχίονας μιας ανοιχτά ναζιστικής οργάνωσης, της πιο εφιαλτικής του μεταπολέμου, με ρίζες στους μηχανισμούς της Χούντας και με παραστρατιωτική-δολοφονική δράση από τη δεκαετία του 1990, το ξέρουν πια όλοι όποια και αν είναι η απόφαση της δίκης.
Ο τριπλός στόχος της κίνησης Ερντογάν στα Βαρώσια

Ο τριπλός στόχος της κίνησης Ερντογάν στα Βαρώσια

Του Κώστα Ράπτη
Η αιφνιδιαστική ανακοίνωση χθες Τρίτη από τον Ταγίπ Ερντογάν και τον "πρωθυπουργό” της κατεχόμενης Βόρειας Κύπρου Ερσίν Τατάρ ότι την Πέμπτη ανοίγει τμήμα, μήκους περίπου δύο χιλιομέτρων, του παραλιακού μετώπου των Βαρωσίων, δηλ. της περίκλειστης και εγκαταλελειμμένης από το 1974 πόλης της Αμμοχώστου, αποτελεί μια κίνηση με τριπλή στόχευση.
Αποφασίζομεν και διατάζομεν: Η Υπουργός που μισεί τον διάλογο

Αποφασίζομεν και διατάζομεν: Η Υπουργός που μισεί τον διάλογο


«Ο διάλογος πρέπει να γίνεται με ανοικτά σχολεία» λέει και ξαναλέει αυτές τις μέρες η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως. Εύηχο και χαριτωμένο, επικοινωνιακά γλυκό. Μόνο που στα αιτήματα μηνών της εκπαιδευτικής κοινότητας, αλλά και στις προτάσεις των λοιμωξιολόγων, η απάντησή της για τα σχολεία ήταν παγουρίνο και δωρέαν μάσκες - αερόστατα. Μόνο που απέναντι στο κύμα αντιδράσεων και καταλήψεων, οι απαντήσεις της, μετά τις απόπειρες συκοφάντησης των μαθητών, γίνονται ολοένα και πιο αυταρχικές. Ένας αυταρχισμός που διαπνέει σωρεία σημαντικών αποφάσεων της για την Παιδεία, από την αύξηση των μαθητών εν μέσω πανδημίας, στην ιδιωτική εκπαίδευση και στα βιβλία της ιστορίας. Ένας αυταρχισμός που μαζί με την αδιαφορία και ανεπάρκεια που έχουν προηγηθεί, μαζί με τις κοροϊδίες περί «μέσων όρων», υποκινεί τις μαζικές αντιδράσεις που παρακολουθούμε.
Ούτε αυτοί είναι αθώοι

Ούτε αυτοί είναι αθώοι


Εκδότες-σιχάματα που έστηναν ρεπορτάζ για γριούλες που προστατεύονται από τα πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής. Τα ακριβοπληρωμένα παπαγαλάκια του «τον σκότωσαν για το ποδόσφαιρο». Πανελίστριες που έβρισκαν σέξι τον ναζιστή Κασιδιάρη και συμπλεγματικοί κάθε είδους που αναφωνούσαν ‘καλά της έκανε’ όταν σήκωσε το βρώμικο, ματωμένο χέρι του για να χτυπήσει την Λιάνα Κανέλλη.
Αποχαιρετώντας τον δικό μας Quino

Αποχαιρετώντας τον δικό μας Quino



Δεν υπάρχει κανείς που να γνώρισε τη Μαφάλντα και να μην την αγάπησε. Δεν υπάρχει κανείς που να γνώρισε τη Μαφάλντα, το Νάντο, τη Σουζανίτα, το Μανωλίτο, το Φελίπε και να μη θυμάται κάποιες από τις πανέξυπνες, πολιτικές με έναν άμεσο και αστείο τρόπο, ατάκες που μας χάρισε ο Κίνο. Ένα ακόμη από τα σημαντικά τέκνα της μεγάλης αργεντίνικης σχολής των κόμικς, ο Quino μας, κατά κόσμον Χοακίν Σαλβαδόρ Λαβάντο Τεόν, που έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας πίσω ένα τεράστιο καλλιτεχνικό έργο, το οποίο αγαπήθηκε σε κάθε άκρη της γης. Και μια ηρωίδα οικουμενική και πάντα φρέσκια, τη Μαφάλντα.
 
Είναι η Ελλάδα η μοναδική χώρα που γίνονται καταλήψεις σχολείων;

Είναι η Ελλάδα η μοναδική χώρα που γίνονται καταλήψεις σχολείων;

Μιχάλης Παναγιωτάκης
“Μια εβδομάδα καταλήψεων μας πρόσφερε πολύ περισσότερη γνώση για την πολιτική και την ιδιότητα του πολίτη από ότι πολλά χρόνια σπουδών στην τάξη” – Ana Júlia Pires Ribeiro, 16χρονη τότε μαθήτρια, καταθέτοντας στο κοινοβούλιο της Βραζιλιάνικης επαρχίας του Παρανά για τις μαθητικές καταλήψεις του 2016
Γκουλάγκ ή γκιλοτίνα

Γκουλάγκ ή γκιλοτίνα


Κάθε χρόνο, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, ξεσπά και ένα κύμα καταλήψεων σε σχολεία της χώρας, με το συγκεκριμένο μέσο να έχει αποκτήσει, η αλήθεια είναι, έναν τελετουργικό χαρακτήρα. Προβλήματά φυσικά στα σχολεία υπάρχουν και είναι πολλά – ελλείψεις σε καθηγητές, υποβαθμισμένα έως ακατάλληλα κτήρια κ.ο.κ., αλλά συναντούν την αδιαφορία του υπουργείου, παρά τις διαμαρτυρίες των μαθητών. Οι καταλήψεις λοιπόν, κάνουν τον κύκλο τους και σε λίγες μέρες κλείνουν αθόρυβα.