Ο Μακρόν κέρδισε, αλλά η Γαλλία είναι πιο διαιρεμένη παρά ποτέ

Ο Μακρόν κέρδισε, αλλά η Γαλλία είναι πιο διαιρεμένη παρά ποτέ

Παναγιώτης Σωτήρης

Η αναμενόμενη νίκη του Εμανουέλ Μακρόν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της δεν αναιρεί το γεγονός ότι η Γαλλία είναι αντιμέτωπη με ένα νέο τοπίο
Ιράν, Βενεζουέλα και η ταπείνωση του εξαιρετισμού

Ιράν, Βενεζουέλα και η ταπείνωση του εξαιρετισμού

 Παναγιώτης Παπαδομανωλάκης

Η εστία πυρός με τη Ρωσία αναγκάζει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, να αναδιπλωθεί στα μέτωπα του στην Λατινική Αμερική και την Μέση Ανατολή, με την ελπίδα να διεμβολίσει τη συμμαχία των λαών απέναντι στον μονοπολισμό.
Προβληματική Ενημέρωση, προβληματική ποιότητα Δημοκρατίας

Προβληματική Ενημέρωση, προβληματική ποιότητα Δημοκρατίας


Το πόρισμα της έρευνας των μεγαλύτερων διεθνών οργανώσεων Τύπου στην Ευρώπη, για την κατάσταση των ΜΜΕ και της Ενημέρωσης στην Ελλάδα, που καταγράφει το πώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθεί να «ελέγχει το μήνυμα», είναι απλά συγκλονιστικό. Δεν έχει σημασία αν έχεις συνηθίσει να ζεις μέσα στον κόσμο όπου βασιλεύει η «Λίστα Πέτσα». Δεν έχει σημασία αν όλα αυτά μας φαίνονται «κανονικότητα». Τόση «κανονικότητα», που είναι προφανές ότι η έρευνα για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα, δεν θα παίξει στη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ της Ελλάδας. Έτσι συμβαίνει με την κατρακύλα. Δεν είναι ποτέ αλματώδης, έρχεται με αργά αλλά σταθερά βήματα, μέρα με την ημέρα, μέχρι που βρίσκεσαι ξαφνικά σε ένα δυσώδες τοπίο και δεν ξέρεις πότε έφτασες εδώ. Η ειρωνεία μάλιστα είναι πώς αυτή η γλαφυρή αποτύπωση του τοπίου έρχεται τη στιγμή που γίνεται τόσος ντόρος για «ελευθερία και δημοκρατία», από όψιμους «μαχητές».
 
Για ποιον λόγο είναι μονίμως έξαλλο το “κέντρο”;

Για ποιον λόγο είναι μονίμως έξαλλο το “κέντρο”;


Υπάρχει ένας μιντιακός χώρος, κατ' όνομα κεντρώος, που καταλαμβάνεται από υπερασπιστές του επίσημου λόγου που μιλούν στο όνομα του ορθού λόγου, της επιστήμης και του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας. Σε κάθε δημόσια συζήτηση, αυτός ο χώρος ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί την κοινωνία απέναντι στα άκρα και ότι αποτελεί τη φωνή της λογικής. Στην πραγματικότητα, είτε πρόκειται για τα μνημόνια, είτε για την πανδημία, είτε για τη Ρωσία του Πούτιν, δεν υπάρχει πιο συστηματικά εμπρηστικός, διχαστικός λόγος από τις σκιαμαχίες που κατασκευάζει το ακραίο κέντρο ανάλογα με το πώς βολεύεται σε κάθε περίσταση.