Ενδιαφέρουσες απόψεις

Κώστας Βενιζέλος
Η ιστορία των Κυπρίων ταυτίζεται διαχρονικά με τη μετανάστευση. Στα πέτρινα χρόνια πριν την Αναξαρτησία, τα χρόνια μετά, όπως και με την εισβολή της Τουρκίας το 1974, τα κύματα μεταναστών ήταν μαζικά. Άνθρωποι μέσα στα κοινωνικά τους αδιέξοδα, στα χρόνια της φτώχειας, αναζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον. Μια αόριστη αναζήτηση, μια ελπίδα που μάλλον ήταν εκ των προτέρων δύσκολη μέχρι και ακατόρθωτη η υλοποίησή της.
 

Δημήτρης Τσίρκας
Το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ για τη σκανδαλώδη χρηματοδότηση των ΜΜΕ από την κυβέρνηση είναι κακό. Συγχέει τα μέσα με τους δημοσιογράφους και μοιάζει να τους τσουβαλιάζει όλους ως διεφθαρμένους που τα παίρνουν για να λιβανίζουν τον πρωθυπουργό. Ή έστω μπορεί να ερμηνευτεί και έτσι. Επιπλέον, όταν ο κόσμος συζητά περισσότερο για το ίδιο το σποτ και όχι για το μήνυμά του και οι δημιουργοί του αναγκάζονται να διευκρινίζουν διαρκώς ότι δεν ήθελαν να πουν αυτό που πολλοί κατάλαβαν, τότε μάλλον έχει αποτύχει και στον σκοπό του.

Λαμπρινή Θωμά
Η νέα κυβέρνηση της Ιρλανδίας δεν αντιπροσωπεύει τη λαϊκή ψήφο του Φλεβάρη, αλλά τις ανάγκες του πολιτικού status quo να επιβιώσει. Με άλλοθι την πανδημία, και υπό το φόβο της αλματώδους αύξησης του Σιν Φλέιν, το σύστημα αντεπιτίθεται και τα δύο δεξιά κόμματα, που δημιούργησαν τα κύρια προβλήματα επιβίωσης, υπόσχονται τώρα να τα λύσουν.

Παναγιώτης Σωτήρης
Με την οικονομική κρίση να τροφοδοτεί την κοινωνική δυσαρέσκεια, το ερώτημα των πρόωρων εκλογών επανέρχεται στην Τουρκία

Δημήτρης Κ. Ψυχογιός
Δικαίως λοιπόν απαλείφονται εντελώς οι εικαστικές τέχνες από το λύκειο, μόνο έτσι μπορούμε να ευελπιστούμε ότι μαθητές και μαθήτριες θα επιδεικνύουν διαγωγή «κοσμιωτάτη», αντάξια των ευκλεών προγόνων τους και των προδιαγραφών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Κώστας Ράπτης Είναι βιώσιμη η παραμονή της Ιταλίας στη νομισματική και οικονομική ένωση; Το ερώτημα μπορεί να ακούγεται φιλολογικό, όμως μετά από δύο δεκαετίες στασιμότητας, που συμπίπτουν με τη συμμετοχή της στο πείραμα του ευρώ η γειτονική μας χώρα περνά, μετά και το πλήγμα του κορονοϊού, μια οικονομική δοκιμασία, η οποία δύσκολα μπορεί επιλυθεί στο πλαίσιο της υπάρχουσας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής. Η “ώρα της αλήθειας” πλησιάζει τόσο για τους Βόρειους και τους Νότιους της Ε.Ε., όποιες και αν είναι οι υποκειμενικές τους προθέσεις – που και αυτές δεν εμφανίζονται τελευταία πολύ φιλικές.

Διεθνείς διαστάσεις αποκτά το τσουνάμι διαδηλώσεων που κατέκλυσε τις ΗΠΑ
Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
 

Παναγιώτης Σωτήρης
Η σκέψη του Κέινς, ενός διανοουμένου που αναμετρήθηκε με τις επιπτώσεις του πολέμου και της κρίσης στην οικονομία και που δεν ήταν αποκομμένος από τις πολιτικές διαδικασίες, ήταν πάντα πολιτική

Πέτρος Παπακωνσταντίνου
Ήταν πέρυσι, περίπου τέτοιο καιρό, που ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης στην Αθήνα εκμυστηρευόταν σε στενό δημοσιογραφικό κύκλο την έκπληξή του: «Έφυγα προ ετών από μια Ελλάδα που είχε δεξιά κυβέρνηση και ευρέως διαδεδομένο αντιαμερικανισμό και επέστρεψα σε μια Ελλάδα με αριστερή κυβέρνηση και φιλοαμερικανική κοινή γνώμη».

του Δημήτρη Ελευθερόπουλου
Ημουν 22 χρονών, το καλοκαίρι του 1999, όταν η λήξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων μας βρήκε πρωταθλητές, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, με την ομάδα του Ολυμπιακού.
Αποφασίζουμε, μαζί με ένα συμπαίκτη μου, να βγούμε για φαγητό σε ένα από τα πιο δημοφιλή εστιατόρια της παραλιακής. Στην αναμονή για να μπούμε, αναγνωρίζω μπροστά από εμάς, έναν πασίγνωστο πρώην ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού. Τον θαύμαζα απεριόριστα, παρότι αγωνιζόταν σε αντίπαλη ομάδα. Είχε αποσυρθεί μόλις ένα χρόνο πριν. Ήταν πολύ κομψά ντυμένοι και εκείνος και η γυναίκα του και ο τρόπος που ήταν αγκαλιασμένοι γοήτευσε το βλέμμα μου.