Έχουν ήδη περάσει πάνω από 30 χρόνια από το στρατιωτικό πραξικόπημα που οδήγησε τη χώρα σε μια δικτατορία επτά ετών. Επίσης, έχουν περάσει περισσότερα από εξήντα χρόνια από την άνοδο στην εξουσία του Αδόλφου Χίτλερ στην Γερμανία, σημείο που ιστορικά θα μπορούσε να είναι η αρχή ανάδυσης της κυριαρχίας των φασιστικών κομμάτων στην Ευρώπη
Οι πρόσφατες δραματικές εξελίξεις στο Γιουγκοσλαβικό αλλά και μια σειρά από άλλα γεγονότα (ο πόλεμος του Κόλπου, η επέμβαση στη Σομαλία, η εγκατάσταση στρατευμάτων στην Αλβανία και στη Βοσνία) θέτουν την ανάγκη να ξαναμιλήσουμε για το ζήτημα του ιμπεριαλισμού.
Η εργασία αυτή αποτελεί τμήμα μιας ευρύτερης μελέτης που έχει ως θέμα τον μετασχηματισμό του κράτους στην περίοδο της διεθνοποίησης του κεφαλαίου και για την πραγματοποίησης της οποίας ο συγγραφέας τυγχάνει της μεταδιδακτορικής υποτροφίας του ΙΚΥ. Στην ουσία η όλη προσπάθεια επιχειρεί να ανιχνεύσει τις μεταλλαγές που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια στη δομή των κρατικών μηχανισμών, τις τροποποιήσεις που λαμβάνουν χώρα στο διεθνές περιβάλλον καθώς και να ερμηνεύσει τη σημασία και το ρόλο των σύγχρονων διεθνών ολοκληρώσεων.
Η πράξη παραχώρησης της Κύπρου στους Άγγλους από το τουρκικό κράτος (1878), το οποίο όμως διατηρούσε την κυριότητα, συνδέεται με τους προσανατολισμούς της βρετανικής αυτοκρατορίας για δημιουργία ενός αντισταθμίσματος απέναντι στην προσάρτηση από τη Ρωσία των περιοχών του Βατούμ, του Καρς και του Αρδαχάν και το άνοιγμα της διώρυγας του Σουέζ. Για το λόγο αυτό επιλέχτηκε η απόκτηση της Κύπρου έτσι ώστε να χρησιμοποιηθεί ως στρατιωτική βάση διαφύλαξης του "δρόμου των Ινδιών . Η Τουρκία ύστερα από την ήττα και την αποδοχή των επαχθών όρων της συνθήκης του Αγ. Στεφάνου αντιμετώπισε το σχέδιο αυτό της Μ. Βρετανίας ως μια ευκαιρία σύναψης συμμαχίας σε μια δύσκολη γι' αυτή περίοδο
Η εγγενής αντιφατικότητα που χαρακτήριζε την κατεύθυνση της ανεξαρτησίας -όπου μέσω της ανεξαρτησίας η ελληνοκυπριακή αστική τάξη θα επιδιώξει την αυτόνομη ανάπτυξη του νεοϊδρυθέντος κράτους και κατά συνέπεια την χάραξη μιας χωριστής πορείας σε σχέση με τη μητροπολιτική Ελλάδα, ενώ αντίθετα το ελληνικό Κράτος αποτιμά το θεσμικό πλαίσιο της ανεξαρτησίας ως ένα μόνο τακτικό βήμα για την Ένωση και την αύξηση της εδαφικής του επικράτεια
Πρόσφατα δημοσιεύτηκε άρθρο του Κ. Τσουκαλά που έχει ως αντικείμενο τις αλλαγές στη δομή του σύγχρονου κράτους. Πέρα από το περιεχόμενο του άρθρου καθ' εαυτό, το σημαντικότερο είναι ότι ανοίγει και πάλι ο διάλογος στην ελληνική γλώσσα για ένα πολύ σοβαρό θέμα το οποίο δεν έχει τύχει μελέτης ανάλογης των διαστάσεών του. Η εργασία αυτή επιδιώκει, αφενός, να παρουσιάσει κριτικά το άρθρο του Κ.Τ. και αφετέρου να σκιαγραφήσει βασικές μεταβολές των κρατικών λειτουργιών που αποτελούν απότοκο δύο ξεχωριστών και ταυτόχρονα διαπλεκόμενων διαδικασιών: της διεθνοποίησης του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.
Η θέσπιση των νόμων 2210/94 και 2240/94 δημιούργησε το κατάλληλο νομικό και πολιτικό πλαίσιο για την εκλογή, για πρώτη φορά, αιρετών αρχόντων σε νομαρχιακό επίπεδο. Η σημασία του θεσμού είναι μεγάλη γιατί αφενός ενισχύονται οι δυνατότητες συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών στη λήψη των αποφάσεων και αφετέρου συντελείται μια γενικότερη προσπάθεια αποκέντρωσης των εξουσιών από τους κεντρικούς μηχανισμούς του Κράτους.
Η θεσμοθέτηση της αιρετής δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης δημιούργησε μία αισιόδοξη ατμόσφαιρα στην πολιτική ζωή της χώρας, αλλά η εφαρμογή της γέννησε ερωτηματικά. Η μελέτη αυτή αρχικά επιχειρεί ν' ανιχνεύσει τις προθέσεις των εισηγητών της θεσμικής μεταρρύθμισης, στη συνέχεια ακολουθεί η κριτική προσέγγιση σε ζητήματα θεωρίας και πολιτικής πρακτικής περιφερειακής ανάπτυξης και τοπικής αυτοδιοίκησης με εξέταση των εμπειρικών αποτελεσμάτων που είχαν οι πολιτικές αυτές. Ιδιαίτερα επισημαίνεται η ενδογενής τάση που ενυπάρχει στο εσωτερικό του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής για την αναπαραγωγή της σχέσης κέντρου περιφέρειας καθώς και η σημασία που έχει η ύπαρξη αστικών κέντρων για την καλύτερη λειτουργία της οικονομικής ζωής